نام رُمانی است نوشته هوشنگ گلشیری، از نویسندگان ایرانی. این رمان در سال ۱۳۷۶ از سوی نشر باران در سوئد به چاپ رسید. گلشیری این رمان را ۲۵ مهرماه ۱۳۶۳ در تهران آغاز کرد و سه‌شنبه شش آبان ۱۳۷۶ در آلمان به پایان رساند؛ یعنی نوشتن آن سیزده سال به طول انجامید. جن‌نامه در پنج مجلس تنظیم شده و هر مجلس به موضوعی اختصاص دارد.
جن نامه، رمانی در بیش از پانصد صفحه، معرّف خلاقیت کم نظیر و کمال جهان بینی، بینش، و برداشت گلشیری از جهان هنر است. این رمان سحرآمیز با شرح دوران کودکی حسین، راوی و شخصیت اول داستان، در شهر پالایشگاهی آبادان آغاز می شود، در محله ای کارگری با خانه های محقر سیمانی که یادآور بسیاری از این نوع محله های کارگران صنعتی است که در کشورهای گوناگون در نیمه اول قرن بیستم میلادی ساخته می شدند. فصل آغازین یا «مجلس اوّل کتاب داستان روایتی است که به دوران کودکی راوی اختصاص دارد. این فصل از نظر نوع شخصیت ها و فضای داستانی بی شباهت به رمان های احمد محمود نیست وتاحدودی بازندگی دوران کودکی خود نویسنده همخوان است.(۴) نویسنده آنگاه به ترسیم فضای شهردیگری می پردازد. اصفهان، باخانه های خشتی و گلی اش، کوچه پس کوچه های تو در تو با طاقی هائی که زیر آنها روز هنگام هم بسان شب تاریک است، با مردم سنتی و قدیمی اش، و حضور سحرآمیز هزاران سال تاریخ و انگاره های خرافی که بر دوش مردم اش سنگینی می کند، شهری است که درآن دیگر ماجراهای داستان روی می دهد- یا دقیق نر در تخیل راوی و ذهن خواننده جریان می یابد. این شهر است که حسین را، پس از گذراندن کودکی و نوجوانی در جنگل سیمانی و صنعتی آبادان و در سایه برج های مشتعل و پر دود پالایشگاه نفت، مجذوب و مسحور می کند.
فارسی 
