کتاب راز فال ورق-نوشته یوستین گوردر

کتاب راز فال ورق-نوشته یوستین گوردر

کتاب راز فال ورق

از نظر او انسان ها عروسک هایی سرشار از زندگی بودند.

گفت: بسیار خوب، اگر خدایی ما را آفریده باشد، پس باید ما را چیزی مصنوعی بداند. ما حرف می زنیم، بحث می کنیم، می جنگیم، یکدیگر را ترک می کنیم و می میریم. می بینی؟ ما چنان هوشمندیم که بمب های اتمی می سازیم و موشک به ماه می فرستیم. اماهیچ یک نمی پرسیم از کجا می آییم. ما فقط در اینجا هستیم، هر یک در یک مکانی جاگیری کرده ایم و به همین دلیل است که خداوند به ما می خندد؟&

فریاد زدم: شما اجازه ندارید بمیرید! جواب داد: همه انسانهای پیر باید اجازه داشته باشند بمیرند و شانه های لاغر مرا محکم در آغوش گرفت. اما دانستن این مطلب خوب است که وقتی پیرها جهان را ترک می کنند ، کسی هست که راهشان را ادامه دهد.&

شاید در باغ با یک مریخی برخورد نکنی، اما به احتمال زیاد روزی با خودت برخورد خواهی کرد. روزی که این اتفاق بیفتد نیز احتمالا از ترس جیغ کوتاهی خواهی کشید، و چنین واکنشی کاملا درست است چون این قضیه که تو درک کنی یک موجود زنده ساکن در یک سیاره، برجزیره ای کوچک در کاینات هستی ،هر روز برایت اتفاق نمی افتد.

مردم وقتی به (ماوراء طبیعه) علاقه نشان می دهند ، گرفتار نوعی نابینایی جدی اند. آنها اسرار آمیز ترین چیزی را که در مقابل شان است نمی بینند. اینکه جهان وجود دارد.&

ژوکر گفت: همه چیز مو به مو طبق نقشه و برنامه، سازمان یافته، فکر شده به نظر می رسد. فکر می کنم ما پشت به چیزی ایستاده ایم که تصمیم می گیرد ما را برگرداند تا سمت تصویرمان آشکار شود، و یا ما را همان طور که هستیم بر جای می گذارد.&

نه، من نیندیشیده ام که کوتوله های جزیره، پیر و موسفید شوند. ما هستیم که پیر و موسفید می شویم. اما رویاهای ما این طور نیست. آنها حتی پس از مرگ ما هم می توانند در دیگران به زندگی خود ادامه دهند.&

اما تا وقتی مردم به آنها اعتقاد داشته اند، به طریقی در این جهان بوده اند. مردم چیزی را که به آن اعتقاد دارند می بینند. تا وقتی که مردم دچار شک و تردید نمی شدند ،خدایان هم پیر و فرسوده نمی شدند.&