کتابآسمان لاجوردیبه قلممهرزاد پارسمجموعهای از داستانهای کوتاه با مضمون عاشقانه و بیانی شیرین و دلنشین است.
در بخشی از کتاب آسمان لاجوردی میخوانیم:
صبح زود که بیدار شدم همه جا نمدار و خیس خورده از باران و برف شب پیش بود. پاییزی که دیر آغاز میشود، زمستان را پاییزی میکند و این زمستان که برای من، نه زمستانی است و سرد و نه پاییزی و زرد. آری این پاییز به لطف حضور کم و بیش نزدیک تو گرم است. همچون بهاران. و بهارانی که امسال خزان شده بود با این خزان بهار شده، تلافی شد. و همه و همه تنها به خاطر تو بود. احساس چیز غریبی است. اگر خاموش و افسرده و تلخ و سرد باشد، تمام زندگی بوران و کولاک و برف است؛ اما تنها به یک دلیل ساده، همچون تو که دلیل تمام دلائلی، دیگر نه سرد است و نه بورانی و طوفانی.
چشمانم را گشودم و برای نخستین بار آسمان را امروز آبی دیدم. آری آسمان سیاه تهران، امروز آبی آبی آبی بود. همچون رنگ موجهایی که چشمانت در درون قلب کوچکم میسازد و همچون رنگ آسمانی عشق.
عجیب بود. آری عجیبترین چیز در چنین شهر پول زده و دودزده و همه چیز زدهای، رنگ آبی عشق بود که بر فراز این همه تضاد، تضاد شگرف دیگری ساخته بود.
چگونه در شهر و دیاری که ارزش همه چیز به ارزش کاغذهای رنگ رنگ پول، رنگ باخته، میتوان دوباره آسمان را آبی دید. چگونه در جایی که همه فراموش کردهاند که هنوز عشق نیز وجود دارد، میتوان آسمانی آبی داشت. آری چگونه؟ مادرم گاه گاهی از قبلترها میگوید. از زمانی که همه صفایی داشتند و دلها بیریاتر بود. از زمانی که همه کمتر به پول میاندیشیدند و چیزهای با ارزش زندگی هنوز ارزشمند بود. و از زمانی که خدا، آسمان آبی را از ما نگرفته بود. یا همان زمانی که ما هنوز آبی و خلوص و صداقت را به تیرگی پول نباخته بودیم. و به درستی که پول بهترین چیز برای نابودی زندگی است.
فارسی 
