کتاب هوای دو نفره

کتاب هوای دو نفره

کتاب هوای دو نفره

هوای من .هوای تو هوای ما هوایی که هر لحظه تو رو یادم میاره بارون روی سرم میریزه و میگه: عشقت نیمه ی گمشده ات اینه اینه که هر لحظه داره ازت دور میشه
دور میشه و بارون خاطره هاشو یادت میاره اون لحظه است که با خودت میگی .نمیخواستم بره ولی رفت با بی رحمی تمام نذاشتن بهش برسم اونا ما رو از هم دور کردن مگه چه گناهی کرده بودم که این اتفاق باید مصوب جداییم از عشقم میشد
مغرور بودم شیطون بودم ولی بارون همه چیز رو خراب کرد دیگه این دختری که زیر بارون وایساده من نیستم چرا حالا که بارون خاطره ها رو به یادم میاره و زجرم میده همیشه دله آسمون گرفته است همیشه میباره  پایان خوش

مقدمه
بارانی ام پره های چتر لای خاطره گیر کرده است پرنده توی گلویم سکوت می کنم و نگاهت را درز می گیرم لای جرز دیوار می مانم وقتی دردم به درد نمی خورد آب به ریشه ام می رسد جوانی ام جوانه می زند بناست دور این چند سال بپیچم و قد بکشم تو نیستی و تک گویی هام لابلای صدای ماشین ها رنگ میبازد قفل کرده ام و به هیچ کلیدی نمی آیم قرارمان بی قرار بود بارانی ام را روی رخت آویز کافه جا گذاشته ام درست کنارآخرین تماس دستهایت زیر ناودانی زنگ زده بودم با صدایی زنگار بسته زنگ زده بودم به تو و تو مثل همیشه مرا پشت گوش انداخته بودی یادت می آید؟ حالا من مانده ام و چتری که پره هایش لای در گیر کرده است آب به شاخه هایم می رسد می رسم کلید می اندازم خانه آغوش باز می کند و من در کنار دست نوشته های تو گرم می شوم

چتر ها را باید بست
زیر باران باید رفت
فکر را ، خاطره را زیر باران باید برد
با همه مردم شهر ، زیر باران باید رفت
دوست را ، زیر باران باید دید
عشق را زیر باران باید جست
عشق را زیر باران باید جست زیر باران باید جست