کتاب خون سیاوش

کتاب خون سیاوش

کتاب خون سیاوش

کتاب خون سیاوش اثر سیاوش کسرایی، مجموعه ای از اشعار کوتاه و دلنشین اوست.

سیاوش کسرایی در سال ۱۳۰۵ در اصفهان متولد شد. وی سرودن شعر را از جوانی آغاز کرد و یکی از شعرای شاخص مکتب نیمایی بود. بسیار زود به همراه خانواده اش به پایتخت آمد. او در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران درس خواند و علاوه بر فعالیت های ادبی و سرودن شعر، عمری را به تکاپوهای سیاسی (حزب توده ایران) گذراند. اما سرانجام، مجبور به مهاجرت شد و دوازده سال پایانی زندگی اش را ابتدا در کابل و سپس در مسکو به سر برد.

وی سال های پایانی عمر خویش را دور از کشور خود و در تبعید در اتریش و شوروی گذراند؛ کسرایی در سال ۱۳۷۴ به دلیل بیماری قلبی در وین، پایتخت اتریش در سن ۶۹ سالگی بر اثر بیماری ذات الریه زندگی را بدرود گفت و در گورستان مرکزی وین (بخش هنرمندان) به خاک سپرده شد.

این شاعر در شعر خود هم ار خود سخن می گوید هم از اجتماع. در شعر او هم روح اجتماعی و حماسی جلوه گر است هم روح غنایی و تغزلی. کسرائی در اولین مجموعه خود که در 1337 به نام آوا منتشر ساخت نوعی شعر فردی ارائه کرد که زبانی زیبا ولی نه چندان مستقل دارد

در میان اشعار او منظومه آرش کمانگیر که در سال 1338 منتشر ساخت از لحاظ اجتماعی و به سبک حماسه سرایی و شعر غزل برای درخت از لحاظ سبک و محتوا درخشش خاصی دارند.

وی در کتاب خون سیاوش که در سال 43 منتشر ساخته بود نوعی شعر اجتماعی را نمایان می سازد.

در بخشی از کتاب خون سیاوش می خوانیم:

مهتاب دلپسند
دیری است کاین دریچه تو را انتظار بر
آغوش ها گشوده و خاموش مانده است
از کوه ها برای
بردشت ها بتاب
فانوس آسمان
امشب مرو به خواب
امشب اگر بر آبی
هر اشک شبنمی
لبخند می شود
وین دوزخ زمین
سیمینه چون بهشت خداوند می شود
از دست ها برای
در چشم ها بخند
مهتاب دلپسند