کتاب چگونه فرزندان با حیایی داشته باشیم

کتاب چگونه فرزندان با حیایی داشته باشیم

کتاب چگونه فرزندان با حیایی داشته باشیم

کتابچگونه فرزندان با حیایی داشته باشیم؟به قلمصمد شاه محمدپوربه بررسی و آموزش نکات تربیتی فرزندان از دیدگاه های مختلف به صورت کامل می پردازد.

نخستین و اصلی ترین جایگاه آرامش و پرورش انسان، خانواده اوست که هرچه بنیان آن محکم تر باشد، رشد و بالندگی عواطف و احساسات در بین اعضای آن بیشتر خواهد بود. بنابراین، خانواده یعنی کانون محبت، احترام، عاطفه، اخلاق و معنویت که اگر به هر دلیلی متزلزل شود، تمامی اعضاء خانواده دچار بحران های روحی و روانی جبران ناپذیری خواهند شد. همچنین محیط خانواده محل آموختن و آمیخته شدن با اجتماع است.

هر فردی برای اولین بار در محیط خانواده می آموزد که چگونه بیندیشد و چگونه با دیگران ارتباط داشته باشد، چه تصوری از خود و چه تصوری از پیرامون خود داشته باشد، از که و چگونه الگو بپذیرد و در انتها این که حیات روحی و روانی خود را چگونه ادامه دهد.

در بخشی از کتاب چگونه فرزندان با حیایی داشته باشیم می خوانیم:

ناپسند دانستن رفت و آمد و بازی در محیط و ساعات خلوت:

بهترین شرایط برای بازی کودکان، خصوصا دختران، زمان و مکانی است که خود ما والدین نیز در محل بازی آن ها حضور داشته باشیم.
حال اگر به هر دلیلی این امر امکان پذیر نبود، باید از حداکثر شرایط مطلوب استفاده نمود. بنابراین از فرزندان خود بخواهیم نزدیک منزل و در مکان رفت و آمد عموم بازی کنند و در ساعات خلوت، بیرون از منزل نباشند. شایسته است در صورت امکان، حتی با فاصله، شاهد بازی و رفتار کودک خویش باشیم.

اهمیت دادن به محل خواب خود:

اگر پسرها نمی خواهند مانند شاهزاده ها رفتار کنند، دختر خانم ها! حتما مانند پرنسس ها رفتار کنید.

بهتر است از فرزندان دختر بخواهیم به محل خواب خود اهمیت بدهند و هر مکانی را در منزل، میهمانی ها یا مسافرت، برای خوابیدن انتخاب نکنند و نسبت به این موضوع بی مبالات نباشند. گاهی آن ها نحوه خواب و محل خواب پسران را با خود مقایسه نموده و از شما می خواهند دلیل سخت گیری خود را نسبت به آن ها بیان کنید؛ به فرزندان دختر خود توضیح دهید که:

اگر پسرها نمی خواهند مانند شاهزاده ها رفتار کنند، شما حتما مانند پرنسسها رفتار کنید.

صحبت های زنانه دختران

فرزند دختر مهربان است و رقیق القلب، از این رو احساسات خود را به راحتی بروز داده و طبیعی است که در مقابل رفتارها و گفتارها نیز به سادگی اثر پذیری داشته و از خود عکس العمل های احساسی و عاطفی را بروز خواهد داد. این عکس العمل ها گاه در مقابل برادر و خواهر است و گاه در مقابل پدر و مادر. آن چه مهم به نظر می رسد این است که او باید بیاموزد رفتارها و گفتار خصوصی و زنانه را فقط با مادر خویش داشته باشد و خصوصا در دوره نوجوانی مسائل و سؤالات خود را با مادر در میان گذارد.

اگر پدر و یا دیگر اعضاء خانواده از او سؤالاتی داشتند که دختر خانم احساس شرم و حیاء داشت، پاسخ به آن سؤالات را به مادر خویش ارجاع دهد. این رفتار در طولانی مدت سبب نزدیکی و همدلی دختر با مادر شده و همچنین موجب حفظ حیاء و محجوب بودن دختر خانم می شود؛ بدیهی است این توضیح به معنی جداسازی پدر از تربیت فرزند دختر نیست. بلکه سپردن امور زنانه دختر خانم به مادر می باشد و این که فرزندان دختر به نحوی تربیت شوند که همیشه بین آن ها و پدر، احترام و حیاء برقرار باشد.