کتاب رمان باران

کتاب رمان باران

کتاب رمان باران

کتاب رمان باران داستان عاشقانه ی زندگی تهمینه شریف به قلم فریبرز یدالهی است. باران کوچولو فرزند او و امیر است اما شخصیت اصلی داستان نیست.

او و امیر همدیگر را دوست دارند ولی ابراز نمی کنند. تهمینه اولین بار او را در آسایشگاه دید. امیر برای در آوردن حرص او هر کاری می کند. حتی یک بار هم با فرد دیگری کرد و پشیمان شد. آن ها بعد از این مسائل دختر کوچولویی را به زندگی شان وارد کردند که مایه ی آرامششان شود؛ ولی...

در بخشی از کتاب رمان باران می خوانیم:

اجازه می دهم خودش صحبت کند، عجله ای ندارم. باید بهتر بشناسمش. نمی خواهم فکر کند که از ناچاری وکالت را پذیرفته ام. باید مرا بپذیرد. قبول کند که هنوز آدم های با شرفی هستند که بدون چشم داشت کار می کنند. با خودم تکرار می کنم مثل همیشه، تا عزمم جزم تر شود. به هر حال نام وکیل تسخیری، کم کاری و یا اجبار در قبول وکالت را در ذهن متبادر می کند.

دوست دارم بیشتر وقت بگذارم. با این اوضاع بهم ریخته روحی با این مشکلات جان فرسا باید بیشتر با کار خودم را سرگرم کنم. کار همین بلای جانم باز هم برای فرار از مشکلاتی که برای من درست کرده باید به او پناه ببرم. چون معتادی که برای تسکین دردش باید به مسبب آن پناه ببرد. درمان را از کسی می طلبیم که خود درد را داده است. سارا می گفت درد را خدا داده و درمان هم در دست اوست. نمی دانم سرم گیج می رود انگار در اعتقاداتم هم سست شده ام. راست می گوید شاعران و نویسندگان هر چه خواستند به خورد ما داده اند.