کتاب رمان زیتون

کتاب رمان زیتون

کتاب رمان زیتون

کتابرمان زیتونداستان دختری را روایت می کند بعد از 9 سال به ایران برمی گردد و با دیدن هر گوشه از شهر خاطرات تلخ گذشته برایش زنده می شوند تا اینکه....

در بخشی از کتاب رمان زیتون می خوانیم:

روز گار که انگار سکوت و تو خود بودن هاکان که بهش قیافه ترحم آمیزی داده بود ناراحتش کرده بود سعی می کرد هاکان رو وارد بحث کنه:

- راستی هاکان دیدی باده تو شو جدید چه طوفانی به پا کرد...جات خالی از هر زمان دیگه ای مسحور کننده تر بود....

آخ روزگار آخ.. اینم بحث بود که تو وسط کشیدی؟؟

نگاه نگران موگه به من افتاد و من بیخ گوشم صدای نفس های عصبی امین رو داشتم و دستش که دور دسته مبل حلقه
شد... هاکان نگاهی پر از لذت و تحسین به من انداخت. این نگاه همیشه اش بود اما این جا جاش نبود:

- باده همیشه زیباست و همیشه هم نظرها رو به خودش جلب می کنه.. مگه می شه بره رو صحنه و جادو نکنه....

یخ کردم... وا رفتم...

هاکان: راستی باده می دونم دلت برای خونه تنگ شده.. آخر این هفته همه جمع شید خونه...کباب می زنیم.. تاب سفیده رو هم تعمیرش کردم....

هاکان تغییری نکرده بود این حرف هاشم از سر بدجنسی نبود حتی دعوتش هم که معلوم بود شامل امین هم می شه از سر صلح بود.. اما جاش نبود... خراب کرده بودن... قیافه امین نمی دونم چه طور شده بود چون تو دیدم نبود و جرات چرخیدن به سمتش هم نداشتم...اما حتما خیلی وحشتناک شده بود که موگه و سمیرا که رو به رو مون بودن اوون جور رنگ پریده نگاهش می کردن... سرم به دوران افتاده بود... که یهو امین از جاش بلند شد...:

- سمیرا جان...بهروز عزیز من یکم خسته ام.. ناراحت که نمی شید از حضورتون مرخص بشم؟؟ بدون نگاه کردن به سمت من از بچه ها خداحافظی کرد و رفت بیرون و من هاج و واج وسط سالن ایستادم.. دیدمش که به جای بالا به سمت پایین رفت و من خشک شدم...

سمیرا: دسته جمعی گند زدیم...

دنیز: چرا ماتت برده باده برو دنبالش...

این حرفش انگار تازه من و از لمسی در آورد... بوسه سریع پالتوش رو برام آورد....خوب چون ما از بالا اومده بودیم کت و پالتو نداشتیم...امین هم نداشت... به سرعت پله ها رو دویدم پایین... نگاه لحظه آخرش که داشت از پله ها پایین می رفت. نگاهی که پر از به اعتراض بود جلو چشمم بود...