کتاب راهنمای کاربردی گنج یابی حرفه ای

کتاب راهنمای کاربردی گنج یابی حرفه ای

کتاب راهنمای کاربردی گنج یابی حرفه ای

کتاب راهنمای کاربردی گنج یابی حرفه ای جمع آوری شده توسط شرکت فلز یاب برتردر قالب pdf و ۴۳ صفحه می باشد. برخی از موضوعات کتاب شامل تاریخچه و مبانی علمی دفینه یابی اصول و مبانی گمانه زنی های باستان شناسی اصول کار با ردیاب های آولگی اصول کار با دستگاه های فلز یاب و .. می باشد. لینک دانلود این کتاب قابل استفاده در موبایل و کامپیوتر در سایت پویافایل برای شما عزیزان قرار داده شده است.

کول تپه در گنج یابی

کول تپه به جائی اطلاق می شود که تودهٔ بزرگی از خاکستر بصورت طبقه طبقه، روی هم انباشته شده و بصورت تپه ای مانند درآمده باشد. در آذربایجان غربی بویژه کناره های دریاچه ارومیه که مرکز آتشکده های ایران بوده است، کول تپه های زیادی برجا مانده است. روستائیان از این خاکسترها برای کود دادن بزمین بهره می برده اند و سالیان دراز است که آنها در کشتزارهای خود استفاده می کنند تا موجب باروری زمین گردند، بطوری که برخی از این توده های خاکستر یا کول تپه ها اکنون اثری برجا نمانده است. این خاکسترها لایه لایه اند و در میان هر لایه مقداری خاک و گاه اشیاء قدیمی بویژه کاسه و کوزه و ظروف مختلف پیدا می شود.

علت پیدایش کول تپه

دربارهٔ علت پیدایش این تپه های خاکستر در آذربایجان ایران حدس های گوناگونی زده می شود. بیشتر دانشمندان برآنند که این تودهٔ خاکستر بازماندهٔ هیزمی است که در آتشکده ها می سوخته و در طی سده ها تلی از خاکستر برپا گشته است. اما به سبب اینکه در جاهای دیگر ایران حتی نزدیک به آتشکده های بزرگ تپهٔ خاکستر وجود ندارد، برخی دیگر از محققان این نظریه را قبول ندارند. نظریهٔ دیگری که عنوان شده است به اینصورت است که شاید علت را در ویژگی آئین مردم این ناحیه باید جستجو کرد. ناحیهٔ اطراف دریاچه ارومیه، نخستین جای فرود آمدن نیاکان مادی بوده است که مزداپرست بوده اند و در سحرگاه مهاجرت هنوز از آئین زرتشت آگاه نبوده اند و شاید هم هنوز زرتشت هنوز پا به جهان نگذاشته بوده است. مزداپرستان گویا مانند هم تباران هندی خود مردگان را در جایگاهی ویژه می سوزاندند و این خاکستر فراوان، بازماندهٔ چوب و هیزمی است که جسد را در میان آن به آتش می کشیده اند و بنابر سنن کهن پس از سوزاندن جسد برای زندگی پس از مرگ شخص درگذشته، در میان خاکسترها ظروف سفالین یا فلزی می گذاشته اند و روی این تودهٔ خاکستر خاک نرم می ریخته اند تا هنگامی که شخص دیگری درمی گذشته، برای سوزاندن او دوباره بتوانند بر پهنهٔ خاک هیزم قرار بدهند. استخوان های سوخته شده را سپس گرد آورده و آنها را در استخوان های کنار آتشکده می ریختند همچنانکه امروز هنگامی که جسد در دخمه ها پوسید و عاری از گوشت و پوست شد، استخوان ها را در چاه استودان می ریزند.

خاک سپاری

اعتقاد به روح و روان و زندگی پس از مرگ به اشکال گوناگون در سراسر نقاط و مراکز جهان باستان از جمله ایران وجود داشته است. بر اساس و مبنای همین اعتقاد در گور مردگان اسباب و لوازم زندگی و خوراک و پوشاک قرار می دادند. در ادواری قدیم تر بر اساس شغل متوفا ابزار پیشه اش را نیز پهلوی دستش قرار می دادند. اغلب مردگان را در عمق کمی که گاهی از ۲۰ سانتیمتر نیز تجاوز نمی کرد، دفن می کردند. شکل اسکلت هایی که باقی مانده به شکل خمیده و منحنی است. برخی اوقات مرده را طوری خمیده دفن می کردند که تمام اعضای بدنش به جانب شکم کشیده شده باشد.با پیدایش و کشف فلزات، زینت مردگان با اشیاء طلاه و نقره و سنگ های گران بها رسم و شایع شد. این رسم خدمت مهمی به فهم هنر و دانستنی های دیگر باستان شناسان کرده است زیرا که تقریباً تمامی جواهراتی که از زمان های باستان به دست ما رسیده است از مقابر و گورها یافت شده است.