کتاب قوی تر نمایشنامه ای به قلم آگوست استریندبرگ است که در آن دو خانم الف و ب که هر دو هنرپیشه اند، همدیگر را در کافه ای مخصوص بانوان می بینند.
در این رویارویی خانم الف (هنرپیشه ی مجرد) پشت یکی از میزها می نشیند و یک بطری نیمه خالی در مقابلش قرار دارد. مجله ای مصور را که بعدتر آن را با مجله های دیگر روی میز جابجا می کند ورق می زند. لباس مرتبی پوشیده است و کلاهی بر سر دارد. یک کیف بسیار ظریف ژاپنی روی میز است. این توصیفی است که نویسنده از این زن می کند بی آن که او در صحنه حتی قدرت ابراز یک کلمه را داشته باشد.
در بخشی از کتاب قوی تر می خوانیم:
(خانم ب با طعنه و از سر فضولی نگاهی می اندازد). (خانم الف دست هایش را توی دمپایی ها می کند.)
آخ که باب چه پاهای کوچولویی داره. نه؟ چی؟ باید اونو موقع راه رفتن ببینی که با چه ابهتی قدم می زنه. تو که هیچ وقت اونو با دمپایی ندیدی.
(خانم ب بلند می خندد)
نگاه کن
(خانم فلانی کاری می کند که انگار دمپایی ها دارند راه می روند)
وقتی هم خلقش تنگ می شه پاهاشو محکم به زمین می کوبه و می گه: مرده شور ببره خدمتکارها رو که هیچ وقت یاد نمی گیرن قهوه درست کنن. اه، زبون نفهم ها حتی فتیله چراغ رو هم درست نکردن. وقتی هم که تو خونه سوز میاد و پاهاش سردشون می شه می گه: اوه. گندشون بزنه که عرضه روشن نگه داشتن آتیش شومینه رو هم ندار
فارسی 
