کتاب نقش من در بیکاری نوشته ی اکبر اخوان مقدم، به بررسی دلایل بیکاری در کشور و بیان راه حل های این معضل می پردازد.
به گفته کارشناسان حوزه اشتغال و بازار کار، 50 درصد بیکاران کشور را فارغ التحصیلان دانشگاهی تشکیل می دهند که این موضوع به گفته وزیر کار، بحران جدی در حوزه اشتغال است. بنا به گزارش مرکز آمار، اکنون جمعیت جوان کشور به حدود 24 میلیون نفر رسیده است، اما 25 درصد از این جمعیت، فاقد شغل هستند، یعنی حدود شش و نیم میلیون نفر از جوانان کشور بیکار می باشند.
در بخشی از کتاب نقش من در بیکاری می خوانیم:
کشورهای معدودی وجود دارند که هیچ یک از نظام های حداقل دستمزد را ندارند. در کشورهایی که از سیستم حداقل دستمزد استفاده نمی کنند، این مبلغ معمولاً توسط اتحادیه های صنفی در فرایندی که اصطلاحاً به چانه زنی جمعی معروف است، تعیین می گردد. چانه زنی جمعی عبارت است: از مذاکرات بین کارفرما و کارگران، که در آن افراد منتخبی از سوی اتحادیه ی صنف مربوطه وظیفه ی نمایندگی کارگران را برای انجام مذاکرات با کارفرمایان بر عهده دارند.
مواردی که در نتیجه ی این مذاکرات مشخص می گردد عبارتند از: میزان دستمزد، ساعت کار، آموزش، بهداشت و ایمنی، اضافه کار، مکانیسم های شکایت، و سایر حقوق کارکنان. از آن جا که هر صنعتی نسبت به صنعت دیگر، کارهای بسیار متفاوتی را از نیروی کار خود طلب می نماید، منطقی خواهد بود که حداقل دستمزد از کاری به کار دیگر متفاوت باشد. توافقی که پس از این مذاکرات توسط طرفین امضا می گردد توافق جمعی» خوانده می شود.
فارسی 
