کتاب سفرنامه آخرین شیر ایرانی

کتاب سفرنامه آخرین شیر ایرانی

کتاب سفرنامه آخرین شیر ایرانی

کتابسفرنامه آخرین شیر ایرانیبه قلمسعید هدایتیداستان زندگی آخرین شیر ایرانی و آخرین ببر مازندران را بازگو می کند.

بدیهی ست که اگر ایران را سرزمین گربه سان ها بخوانیم سخنی به گزاف نگفتیم. کشوری که شکل هندسی نقشه اش شبیه یک گربه است و نژاد گربه ی پرشین کتش شهرت جهانی دارد و یکی از متنوع ترین کشورهای جهان در زمینه گونه های گربه سان است. اما مدت هاست (مشخصا از دوره قاجاریه علی الخصوص ناصرالدین شاه به بعد) که این سرزمین روی خوشی به گربه سان های بزرگ نشان نداده است.

سودجویی حاکمان محلی و مزدوران داخلی و طمع استعمارگران و سوداگران خارجی به بخش های ارزشمند و گران قیمت بدن این حیوانات جذاب در قرن اخیر ایران را به قتلگاه حیوانات بزرگ تبدیل کرده، شیر ایرانی دیگر پس از تصویر برداری آن سرباز متفقین رویت نشد، ببر مازندران دهه هاست که منقرض شده و تعداد پلنگ ها کمتر از 800 قلاده است. اکنون در اقلیمی که گرگ و سگ هفت توله می زایند و به سرعت تکثیر می شوند گربه سان های بزرگ محکوم به انقراضند.

در بخشی از کتاب سفرنامه آخرین شیر ایرانی می خوانیم:

سکوت شبانه بیابان در روز با شدتی کمتر اما به طرز آرامش بخشی حفظ می شد. و این فرصت را به شیر می داد تا خستگی حاصله از پرسه های بیهوده نیمه شبش را جبران کند. همین موضوع باعث شد تا شیر بر خلاف عادت خودش در زمانی که خورشید در میانه آسمان نور و حرارتش را همچون تازیانه ای تر بر بدنش می زد از خواب بیدار شود.

او برای دومین روز گرسنه بود و برای مدت ها چیزی نخورده بود. حرف های دیشب گربه شنی مدام در ذهنش زمزمه می شد و شکمش از گرسنگی به صدا در آمده بود. وقت آن رسیده بود شیر در تنهایی آموخته هایش از گربه شنی را به امتحان بگذارد. بنابراین سر به زیر و با حالتی خسته به دامنه کوه رفت. سنگ را کنار زده و مانند گربه شنی به دنبال غذا گشت. اما هر چقدر که سنگ ها را جابه جا کرد خبری از حشرات دیشب نبود، گویی که آن ها می دانستند شیر بی عرضه و ناتوانی به سوی آن ها می آید و از این روی پنهان شده بودند تا خستگی و نا توانی وی را به سخره گیرند.

حیوان سرش را چرخاند تنها خاک بود که اطراف او را احاطه کرده بود با نا امیدی سرش را به بالا برد. کرکسی را می دید که گویی در سرسره ای مارپیچ گونه لحظه به لحظه به او نزدیک تر می شد. کرکس را می دید که با منقار کریهش به وی نزدیک می شد، کم کم هوشیاری اش را از دست می داد، مگر یک توله شیر آواره چقدر می تواند گرسنگی و گرمای سهمناک کویری را تحمل کند؟